|          Beste sponsorouders en Vrienden van de Stichting, Dit is ons laatste verslag van de reis naar de Filipijnen. Afgelopen week zijn we thuisgekomen.  Zondag 26 januari hebben we geluncht met dr. Jessie en de bedrijfsleidster van het prothetisch centrum op de Filipijnen, Lynn. Naar een oude klant van dr. Jessie die een restaurant had geopend. Er werd vana lles op tafel gezet… Veel te veel natuurlijk.  Wel de lekkerste worteltaart ooit gegeten, recept meegekregen. Moeten we nog proberen.  Maandag 27 januari hebben we Redge bezocht, een heel vriendelijk en vrolijk kind. Leeft voor basketbal. De bal van vorig jaar was stuk dus mocht hij een nieuwe bal uitzoeken. De keuze was snel gemaakt. Weer helemaal blij met de bal. We krijgen nog een filmpje van hem waarop hij laat zien hoe goed hij kan basketballen.  Dinsdag naar het eiland Guimaras (Mango eiland). Als eerst Zaeh mae bezocht. Ook al zo’n vrolijk meisje. Mist een onderbeen maar kan met een been nog heel hard springen en vooruit komen. Wonderbaarlijk om te zien, uiteraard heeft ze een prothesebeen voor school. Ze was heel blij met de schooltas en schoolspullen.  Jazmine is sinds vorig jaar ons sponorkindje. Echt een schatje…. Altijd vrolijk, herkent ons al! Ze is 9 jaar maar lijkt eerder 5 jaar. Heeft een groeiachterstand, dus ook eten en vitamines gebracht. Ze gaan verhuizen, volgend jaar kijken we of we kunnen bij springen met iets voor haar familie.  Jenieve’s moeder schrok toen wij kwamen. Ze had al een jaar geen contact meer gehad en inmiddels een andere telefoonnummer. Niemand kon haar bereiken dus onze komst was een verassing. Ze was bang dat Jenieve uit het schoolfonds moest.  De brace zat ook niet meer goed. Een dag later waren ze al op de kliniek om de brace te herstellen. Ze krijgt een nieuwe kans. Dit jaar moeten ze contact houden met het centrum en de sponsorouders. Gaat goed komen dus.  Kwamen we op het eiland nog langs een prachtig strandje en vuurtoren. Mooie foto’s kunnen maken. De laatste dag nog twee kinderen bezocht Jenilyn Kin.  Ze is negen jaar. Haar moeder is 25 en heeft inmiddels vier kinderen. Het leek meer haar oudere zus dan haar moeder. Een heel arm gezin. Ook hier eten etc achtergelaten.  Daarna het laatste kindje van deze reis, Prince. Woont echt boven een open riool. De stank was vreselijk.. Spelende kinderen in het riool. De armoede was echt enorm.  Een grote sloppenwijk. Eenmaal bij Prince schrokken we echt. Een kindjes met heel veel problemen, niet alleen zijn klompvoetjes. Hij was zo mager dat onze fysiotherapeuten hem niet meer durven te behandelen, zo bang dat hij iets breekt. Ligt als een baby bij zijn moeder in de armen en ademt heel moeilijk. Afgesproken dat ze meteen de volgende dag naar dr. Jessie komt om Prince na te laten kijken. Ook nog een blender gehaald om ervoor te zorgen dat hij wat kan eten. Hij slikte heel moeilijk. Nu kunnen ze ook wat vlees en groente toevoegen in plaats van alleen rijst.  De volgende dag zagen we Prince inderdaad bij ons afscheid op de kliniek, hij kon op de kliniek beter adem halen. Schone lucht, airco? Hopelijk gaat het snel beter met hem.  Na een warm afscheid van iedereen weer naar Amsterdam gevolgen. Afgelopen maandagavond al meteen een presentatie gehad voor de Vastenactie in RK kerk dit jaar. We gaan ons weer volop inzetten om zoveel mogelijk geld te verzamelen voor onze kinderen op de Filipijnen.  En we laten een nieuw huisje bouwen voor Donna en haar familie. Dat willen we volgend jaar graag laten zien. De bouwtekening is er al en het geld is binnen.  Iedereen bedankt voor de donaties!  Renilde en Monique Heinink     |
